خسته نباشید دوستان.
من یه پسرم 26 سالمه و همیشه به اخلاقیات پایبند بودم واسه همین هیچوقت سعی نکردم که دوست دختر داشته باشم چون میدونم نهایتا باید ترکش کنم ( چون معمولا بر اساس تصمیمات عقلی انتخاب نمیشه بلکه بر اساس احساسات معمولا انتخاب میشه و ثانیا جامعه هم نمونه هاش پره) ولی الان ذلم میخواد برم سمت دخترا و بیشتر باهاشون باشم و رابطه باهاشون برقرار کنم. خسته شدم از تنهایی. ازدواج هم شرایطشوو ندارم بیشتر از لحاظ روحی میگم تا مادی. و این موضوع واقعا ذهنمو درگیر کرده. دور و برم پر از پسرایی هست که از دوست دختراشون میگم که باهاشون رابطه هم دارن و همیشه دارن ازونا میگن و این منو خیلی اذیت میکنه
ممنون اگه کمک کنید